Op één van de laatste winterdagen plotten Franka & ik onze nieuwe missie: Blauwe Kikkers.
Het gerucht gaat dat mannelijke heikikkers eens per jaar een blauw jasje aantrekken om de kikkerdames te verleiden en dit wilden we gráág even verifiëren.
Dus was het een kwestie van het juiste moment en de juiste plaats.
Simple as that. (…)
Blijkbaar werkte ons enthousiasme aanstekelijk want al snel werd ons smurfenzoekteam verstrekt met Loulou, Jacqueline & Edwin.
Dus op een prachtige maar koude ochtend liepen we gevijven te speuren naar kikkers in baltskleur.
Het plan was goed, alleen waren we even vergeten de kleine lettertjes te lezen*.
Geen heikikker te bekennen, laat staan een blauwe, maar wel héél héél héél veel parende padden.
En wat een leuk gezicht is dat, zo’n vadsige vrouw met een ielig mannetje op de rug en dat hangt dan samen een beetje loom in het water zich (neem ik maar even aan) voort te planten.
Nooit eerder heb ik me gerealiseerd hoe mooi die wrattige dikkerds eigenlijk zijn, met ogen als een minilandschapje met ondergaande zon.
Een fijne bijkomstigheid is dat padden totaal niet schuw zijn, dus als je voorzichtig een stukje het water ingaat kun je het liefdesspel gemakkelijk van dichtbij bekijken zonder dat ze zich ook maar iets van je aantrekken.
Weliswaar niet geheel zonder risico, want die padden hebben met hun one track mind maar één motto: pakken wat je pakken kan!
En of dat nu een aantrekkelijke damespad is, een kikker, een statiefpoot of een mensenenkel…het is ze om het even. Alles wordt met gulzige paddenliefde omarmd en zie dan nog maar eens los te komen….
Redelijk onverwacht stuitten we die middag toch nog op een verdwaalde (bruine) heikikker.
Hoewel heikikkers, zoals alle kikkers betaamt, zeer schuw zijn, troffen we een zeer coöperatieve rugzakkikker die ons verleidde steeds ietsje verder te gaan.
Binnen vijf minuten had hij ons op de knieën, binnen tien minuten gingen de eerste kledingstukken uit en in minder dan een kwartier was het de kikker gelukt drie vrouwen op kikkerniveau te krijgen.
Deze vriendelijke kikker liet zich uitgebreid van alle kanten vastleggen en met zijn vrolijk ge-hoemp-hoemp liet hij ons duidelijk merken zich volkomen op z’n gemak te voelen in dit toch wat ongewone gezelschap.
Verdere details zal ik achterwege laten, maar aan het eind van de dag waren we net zo nat als de kikker.
En een heel stuk blauwer. (want gosh, wat was het kóud!)
Maar een mooiere manier om de winter af te sluiten en de lente te verwelkomen kan ik nauwelijks verzinnen.
Blijkbaar is dat wat fotografie met je doet.
In ieder geval met vrouwelijke fotografen.
De enige man in ons gezelschap bleef wijselijk droog en vermaakte zich prima met de aanblik van een clubje modderkruipende vrouwen.
Ongetwijfeld heeft hij zich verbaasd over het gemak waarmee één zo’n klein kikkertje drie vrouwen uit de kleren weet te krijgen….
Zouden wij misschien gewoon nog wat meer in sprookjes geloven..? 😛
*Blauwe kikkers in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.
Gewone pad op kikkerniveau...
Pad met ogen als een ondergaande zon...
Gewone pad 'en face'
De eerste heikikker
Hoempende heikikker
Rugzakheikikker
Miss Wet T-shirt & Miss Wet Pants (hier nog decent :P)
Echte paddeliefde
Pad met pad
Pad belaagt kikker
Pad met vinger (no toads were harmed during this shoot)
Nog meer paddenliefde..
Hoi Roeselien,
Wederom een goed en humoristsich blogverhaal van jouw hand, een heerlijke schrijfstijl vergezeld van meer dan fraaie foto’s! Knap…ik doe het je niet na.
Die missie – de zoektocht naar de ‘blauwe prinsen’ – moet wel het gevolg zijn van een groot enthousiasme voor zowel de natuur als voor fotografie. Al kleding stukken uitgooiend het ijskoude water om de kikkers en padden vooral maar op ooghoogte te kunnen bewonderen en fotograferen. Wat dat ‘virus’ allemaal wel niet met je doet…
Dat de enige man in het gezelschap het spektakel, in de mode ‘stond erbij en keek ernaar’, aanschouwde roept wel wat vraagtekens op. Was het soms te koud, waren de dames te gek, was hij te ‘groen’ of keek hij de kat uit de boom. Hoop dat het nog goed is gekomen met die vent.
Anyway: prachtverhaal met prachtfoto’s…de kou meer dan waard.
Groeten,
Edwin
PS: Verrek…ik ben die vent! Dan kan ik de vragen ook wel beantwoorden denk ik…4 keer ja.
Hi Edwin,
Ik denk niet dat het helemaal goedgekomen is met die vent.
Het virus heeft ook hem te pakken en volgens de laatste geruchten is ook hij uiteindelijk natgegaan… 😛
Groetjes & tnx voor je leuke commentaar….
Roeselien
Roeselien, ik heb genoten van je verhaal, ik zie het voor me! Mooie foto’s heb je kunnen nemen.
groet wil
Hi Wil,
Dank voor je aardige reactie en je blauwborst foto’s zijn geweldig: zelden zulke leuke foto’s van dit mooie vogeltje gezien.
Groetjes,
Roeselien
Hallo Roesselien, weer op je buik gelegen!
Mooie foto’s, leuke tekst als gewoonlijk. Ik zou graag die blauwe mannen eens willen opnemen. Zowel met foto’s en met geluid. Wil je mij de plek sturen en laten weten of het er stil is.
Arno
Hi Arno,
Ik ben bang dat je te laat bent en een jaartje zult moeten wachten, want de blauwe periode is alweer voorbij helaas….
Dank voor je aardige reactie & groet,
Roeselien
Hallo Roeselien,
Wat een leuk verhaal zeg. Je weet je lezers wel te boeien. Zie het zo voor me die kikvors vrouwen.
Je hebt super mooie foto’s gemaakt hoor. Mooi strak water en mooie reflectie. Was de moeite waard dat natte pak en de kou.
Groetjes,
Jacqueline
Wat een heerlijk verhaal en prachtige foto’s! Een genot om naar te kijken en om te lezen!
Groetjes,Miranda
Het was een gedenkwaardige laatste winterdag 😉
Hallo Roeselien.
wat en heerlijk stuk heb je weer geschreven.
ik ben er even voor gaan zitten hoor…
“een zeer coöperatieve rugzakkikker ”
das een nieuwe soort…..na de rugzakvos nu de rugzakkikker…whahahahahah
geweldige foto`s Roeselien…echt super!
Hahaha dat ze zo maar blijven zitten zeg dat is al een mazzeltje dacht ik en als je er dan ook nog zulke juweeltjes van kan schieten is het enkel de hand van de fotograaf die er zoiets geweldigs moois van kan maken. Absolute toppers die ik ook zeker eens wil doen, maar ja, dan moet ik ze eerst vinden en dan moeten ze ook nog blijven zitten….
Hoi Roeselien,
Het was even erg stil op je blog, maar je hebt nu weer een zeer fraai staaltje van jouw kunnen laten zien, verrukkelijk verhaal en geweldig mooie plaatjes. Nou ja, je hebt er ook wel wat voor over gehad natuurlijk, brrrrr, dat koude water…
Ik heb de foto’s uitgebreid zitten bekijken, wat een kwaliteit, super!
En rugzakheikikker… het moet toch niet gekker worden!
Groetjes
Loes
Prachtige serie en weer voorzien van een mooi verhaal.
Het zijn weer superfoto’s.
Hoi Roeselien,
Dan ben je toch wel helemaal verkikkerd op die beestjes als je daar zo ver voor gaat. Ik heb genoten van je verhaal en zeker ook van je foto’s. Prachtig vind ik ze. Je moet er wat voor doen, maar dan heb je ook wat.
Ben nu al benieuwd naar je volgende blog.
Hoe is het met de muis afgelopen?
groeten, Gonnie
Hi Gonnie,
Ik ben verkikkerd op (bijna) alles met een bloedsomloop 😀
Wat de muis betreft: er komt nog steeds met regelmaat groen pluis uit de vaatwasser ten teken dat hij/zij nog alive & kickin’ is.
In al die tijd heb ik ‘m nog één keer gezien en aangezien hij/ zij minstens drie keer zo groot is als de eerste keer denk ik dat het erg goed met hem/ haar gaat.
En m’n vaatwasmachine doet het gelukkig ook nog.
Groetjes,
Roeselien
Hoi Roeselien
Je verhaal is super…Ik had even het idee dat jullie er echt ..
te water voor gingen…om op gelijke hoogte te wezen..
Maar helaas 🙂
Tja..Je foto’s zijn weer van een top niveau…Wat is dit mooi in beeld gebracht..
Top!
Gr Henk
Hi Henk,
Ik mag een levendige fantasie hebben, maar dit is een waargebeurd verhaal.
Er is minstens één persoon van top tot teen nat geworden en je mag drie x raden wie dat was…:)
Alleen zijn daar -goh wat jammer nou- geen foto’s van…
dank voor je leuke reactie & groetjes,
Roeselien