38. Dipping 14


De lokroep van een ondergesneeuwd AWD is onweerstaanbaar.
Dus spring ik ‘s ochtends in de eerste beste trein die rijdt: Op Hoop van Zegen.
Want ook al zégt de NS ‘winterklaar’ te zijn: eerst zien, dan geloven…

Gelukkig zit het mee, zo’n anderhalf uur later loop ik door een vers pak sneeuw en al snel zie ik de eerste sporen: mensen!
En inderdaad ligt er een groepje mannen met grote lenzen in de sneeuw te dweilen.
De mannen vind ik op dat moment niet zo interessant, maar hun onderwerp (koperwiek) wel, dus ik doe even mee.

Op een gegeven moment schuiven we wat op richting waterspreeuw.
Nog steeds trekt de vogel al mijn aandacht en eerlijk gezegd ben ik de andere fotografen een beetje vergeten.

Mijn Waterspreeuw-in-de-Sneeuw-sessie wordt echter wreed verstoord als één van de fotografen op een wel heel bijzondere manier mijn de aandacht weet te trekken.
Hij ligt op de schuine rand van het betonnen kanaaltje.
Zelf heb ik daar meerdere keren gelegen en ik ben nog steeds een beetje verbaasd dat dat goed is gegaan.
Maar nu zie ik gebeuren waar ik al die tijd een beetje bang voor was.
Als in slow motion glijdt hij van de rand af, het water in.

In een reflex besluit ik dat de waterspreeuw maar éven moet wachten gooi ik m’n camera op zij en grijp de hand van de fotograaf.
Want ik weet dat de bodem van het kanaaltje óók schuin is en dat het een fractie van seconde is voordat hij met z’n 500 mm onderwateropnamen van de waterspreeuw zal kunnen maken.
Ik ken de jongen niet, maar ik vermoed dat dat toch niet helemaal de bedoeling is.

Terwijl ik z’n hand pak realiseer ik me dat het een wat overmoedige daad is.
Echt veel tegenwicht kan ik niet bieden in die gladde sneeuw.
Maar soms ben je blijkbaar sterker dan je denkt en even later staat hij veilig op de kant.
Zeiknat en wat bleek van de schrik, maar met een droge camera.
Zucht…sommige mensen hebben ook álles over voor die ene foto….

De druipende jongen blijkt Marcel van de Kammen vergezeld door ‘oh, ben jij nou…….’ Alexander Koenders en Dennis Binda.

Omdat iemand uit het water vissen altijd een band smeedt kon ik me daarna natuurlijk niet meer met goed fatsoen uit dit clubje onttrekken en zijn we de rest van de dag gezamenlijk opgetrokken.

En eigenlijk was het ontzettend gezellig.
Onderweg kwam ik nog twee Bloggers (een veel voorkomende verschijning in de AWD)tegen. Loes, die ik al een tijd niet meer gezien had en Ghita. (leuk je eindelijk eens in het eggie te zien!)

Hoewel ik op zo’n mooie dag normaal niet naar binnen te sláán ben is het de het clubje-met-de-natte-jongen- gelukt me te verleiden tot vooruit dan één kopje koffie. En vooruit doe er dan nog maar één.
Want foto’s maken is leuk, maar goed gezelschap ook…

Na twee koffie bleek natte Marcel fanatiek genoeg om toch nog een paar uurtjes mee te struinen.
Veel beestjes hebben we niet meer gezien, maar een reünie in het prachtige winterse zonlicht met nog wat meer oude bekenden maakte het een mooie afsluiting van een memorabele dag…..;)

Wildenthousiaste koperwiek

Wildenthousiaste koperwiek

Sneeuwspreeuw

Sneeuwspreeuw

Mijn eerste ontmoeting met een dodaars

Mijn eerste ontmoeting met een dodaars

Vosje

Vosje

Marcel na zijn vervroegde nieuwjaarsduik

Marcel na zijn vervroegde nieuwjaarsduik


Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

14 thoughts on “38. Dipping

  • Loes

    Hoi Roeselien,
    Wat een toeval, ik zat even naar je vorige upload te kijken, omdat ik vandaag ook met die leuke kleine strandlopertjes bezig geweest ben, komt daar ineens je nieuwste berichtje vanuit de AWD. Leuk trouwens om je daar even tegen te komen, we hadden elkaar al lang niet gezien.
    Hilariteit met het natte pak, liep gelukkig goed af.
    Vooral die kleine dodaars vind ik super, die rakkers zijn zó razendsnel, dus weer zeer knap hoe je dat voor elkaar hebt gekregen.
    De koperwiek mag er ook zijn, en de rest natuurlijk.
    Bij de eerste keer kijken stond er bij de vos toch echt een andere tekst 🙂
    Mooi beestje trouwens, die ogen, super!
    Tot een volgende keer!
    Groet
    Loes

  • arno

    Vrienden voor het leven word je dan. Ik heb het anders meegemaakt. Vorig jaar een dag schaatsen op de Rotte. Toen ik ‘s middags van het ijs af wilde gaan bij een steigertje was het krak en erdoorheen. En dan denk je daar zal wel iemand een helpende hand uitsteken. Nee, de man naast mij ging gewoon door met het vastmaken van zijn schaatsen. Ik moest hem vragen mij eruit te trekken. iets verderop moeders die hun zoon en dochter de schaatsen aandeden. Ze keken nauwelijks op. “Als er wat is bel je maar”, zeiden ze op weg naar hun auto.

    Wat een mooie serie weer Roeselien! Koperwiek heb ik er nog nooit goed opgekregen.

  • Franka

    Wat een verhaal! Zoals gebruikelijk weer goed geschreven en erg leuk verluchtigd.
    Herkenbaar ook. Ook ik heb de waterspreeuw geprobeerd steeds lager liggend te benaderen en voelde dan ook steeds die angst dat ik even later als een topzwaar Michelinmannetje naast de spreeuw zou belanden. Het is (nog) niet gebeurd gelukkig.

  • Marcel van Kammen

    He reddende engel! 🙂

    Haha,dat was me een heerlijk verfrissend duikje afgelopen vrijdag. Alles voor het lage standpunt zullen we maar zeggen. Volgens mij had ik naderhand een vorm van tijdelijke Parkinson, want ik heb niet echt veel scherpe foto’s van het Dippertje kunnen maken :-p

    Bedankt voor de leuke toertocht door de duinen,gaan we zeker nog eens doen.

    Dagje Lauwersmeer hou je ook tegoed en dan beloof ik het droog te houden hoor.

    p.s.: kalendertje is onderweg 😉

    Groetjes Marcel

  • Peter (Clint)

    Hoi Zusje

    Je hebt de koperwiek al zie ik dat is lekker vroeg. Ik zie hem wel maar heb hem nog niet. Ja die kleine dodaars is eindeloos mensen wat een mooie momenten heb je weer weten te vereeuwigen vind ik. Ja in de Krimpenerwaard is ook veel moois te zien maar vandaag gewoon helemaal niets. Moet ook een zonnetje doorbreken dan wordt het feest. Even in de vroege morgen dan heb je veel kans gewoon langs de tiendwegen…

  • Ghita

    Hoi Roeselien,
    Wat een hilarisch verhaal. Je had het ons al verteld toen we je tegenkwamen, maar zo opgeschreven is het weer erg vermakelijk. Leuk je ontmoet te hebben trouwens.
    en dan je foto’s, geweldig. Die koperwiek, wat een prachtfoto’s, dichtbij, zo scherp. De vossenfoto is ook super, wat een mooi licht had je.
    En de dodaar heb je zelfs.
    Ik heb hier vol bewondering naar je foto’s zitten kijken.

    groetjes Ghita

  • Yvonne - Incanto Images

    wat een mooie foto’s heb je kunnen maken van je vogels, ze zijn zo snel altijd. Prachtig gedaan.
    En dan het verhaal over de “duiker” wat een goede afloop, gelukkig dat je even een hand uitstak, hij zal je wel heel dankbaar zijn geweest.
    Je hebt het verhaal heel leuk verteld. En gelukkig was de trein je gunstig gestemd..
    Groetjes Von

  • Henk Bos

    Hoi Roeselien..
    Wat een geweldig verhaal 🙂
    Hij heeft echt geluk gehad dat Superwomen in de buurt was…Wanneer moet je bij de burgemeester komen opdraven 🙂 …trouwens.
    …En wat zijn je foto’s weer van een mega kwaliteit…De Dodaar..Helemaal Top!… hoe die in beeld gebracht is.
    Gr Henk Bos

  • artmus

    Jeetje Roeselien!
    wat een gebeurtenis.
    en wat een tegenwoordigheid van geest.
    het zal je gebeuren dat je met camera en al verdwijnt onder het wateroppervalk.
    je hebt trouwens prachtige opnamen kunnen maken.
    ik ga nog even mij Marcel kijken….