Zoals half fotograferend Nederland ben ik ook even naar de bronstige damherten gaan kijken.
Een prachtig spektakel en een mooie kans om eens een bescheiden inkijkje te hebben in het hertenleven…
Omdat de damherten niet gelokt (eeeh, bijgevoerd) worden is er niet één vaste plaats waar alles gebeurt.
De herten bepalen zelf waar ze zich uit willen leven, waardoor het nog een beetje voelt als een natuurlijk iets.
Op een mooie, vroege herfstochtend kwam ik op een plek terecht in het bos waar een paar mannen druk hun mannelijkheid aan het uiten waren: Eén hert was fanatiek met een bronstkuil bezig en de andere mannen burleden alsof hun leven er van af hing. (wat feitelijk ook zo is)
Tijdens de bronsttijd hebben herten nogal een one-track-mind, dus als je niet al te vreemd doet kun je aardig dicht in de buurt komen zonder te verstoren.
Ik zat rustig op het mos, genietend van het eerste zonnetje, kijkend naar de herten en hun hertending.
Er gebeurde weinig bijzonders, maar het was gewoon….prettig, heel even één met de natuur.
Bovendien kon het gevecht met zoveel hitsige mannen niet lang uitblijven. Slechts een kwestie van geduld.
Maar het liep anders….
Al snel kwam er een (mensen-)mannetje aanlopen.
Zoals gewoonlijk maakte ik even een praatje.
Soms omdat ik een leuke gesprekspartner tref en soms omdat ik nu eenmaal beleefd ben (…)
Na een kort babbeltje zei de persoon dat hij maar weer eens verder ging. “Okee, dá-háág”
Maar in plaats van de daad bij het woord te voegen liep hij direct het bos in en probeerde met z’n snapshotje de neusgaten van de herten te fotograferen.
Binnen vijf minuten had hij alle herten verjaagd en liet mij -te flabbergasted om te reageren- achter in een verlaten arena.
Heel even kwam het bij me op op m’n camera in de dennenbomen te hangen.
Het is helaas niet de eerste keer dat ik mensen tegenkom die werkelijk geen enkel respect voor de natuur hebben en het zal ook niet de laatste keer zijn geweest.
Maar….gelukkig zijn er ook nog genoeg dagen met én leuke mensen én leuke foto’s die ik op momenten als deze maar even extra koester. 😉
even twee dingen Roeselien.
afgezien van de prachtige foto`s dan hè….want ze zijn super.
maar wat moet ik hiervan denken?
” kijkend naar de herten en hun hertending”
je zult wel zeggen a dirty mind……maar wees eerlijk…kijkend naar een hertending terwijl je op het mos zit????
dat geeft te denken hoor.
en dan ding twee…die neusgaten fotograferende lomperik.
het is niet te filmen zeg.
ongelooflijk hoe lomp kun je zijn!!!!
Prachtige serie, vooral op de vechtende (herten)mannen ben ik erg jaloers. Ik begrijp dat je die met een ander model camera hebt gemaakt, maar dat maakt echt niets uit voor het resultaat, want dat is gewoon prima.
Prachtige foto’s … vooral dat opstuivende zand bij de vechtende herten … top!
Groetjes,Miranda
Hoi Roeselien
Het weer is niet veel bijzonders nu om met de camera op pad te gaan hoor. Een beetje zon lijkt me een verademing. Wat heb je weer een geweldig lekkere serie weten te knallen zeg! Mooi ook die geweldige warmte in je serie. OOk de actie van opstuivende zand en stofdeeltjes is super. De laatste is in mijn beleving een supermooi sluitstuk.
Het zijn fantastische beelden. Ik zit er werkelijk naar te kijken alsof ik in het bos bij jou zou staan. Zo prachtig.
Dank je!
Fijn weekend & groet,
Roeselien
Hoi Roeselien,
Treffende titel! Onrust, en dan helaas veroorzaakt door niet nadenkende mensen, ik heb het helaas ook veelvuldig zien gebeuren.
Toch was er nog genoeg te beleven in de arena gezien de foto’s die je in al hun pracht laat zien, dat opstuivende zand is geweldig, wat een aktie!
Om het hertending moest ik ook wel lachen, dat heb je vast niet zo bedoeld 🙂
Groetjes
Loes
een mooi staaltje werk heb je ondanks alles toch nog kunnen maken. Het “vechten” was op een mooie open plek, geen last van de bomen. En de man zo in beeld, prachtig gedaan..
Groetjes Von
wat een schitterende foto’s zeg!!!
mijn complimenten!
en ja,
ik erger me ook groen en geel aan die respectloze “natuurliefhebbers” ….
ik heb hetzelfde als jij meegemaakt….een aantal keer al!
soms zeg ik er iets van, soms niet…dan ben ik er gewoon te moe voor…zo jammer dat ze het zelf niet zien he?
gelukkig zijn wij nog steeds in de meerderheid,
de echte natuur genieters!
fijn weekend,
groetjes Jolanda
Hoi Roeselien
Wat een geweldige foto’s van de gevechten van de Damherten..Ik denk dat dit de mooiste foto is van de bronst 2010..Wat en pracht foto!!!
En de verstoring..Ja ik heb me groen en geel geërgerd..En ben dit jaar maar enkele uurtjes geweest..terwijl ik er andere jaren uren kon zitten door de weeks..zonder één mens te zien. Het was voor het eerst dat ik blij wat dat de bronst over was…En dat zegt genoeg.
Gr Henk Bos
wauw Roeselien, wat zijn dit geweldig mooie foto’s.
De actie foto’s met het zand dat opstuift en de laatste van dat mooie mannetjes hert zijn mijn favoriete, maar je hele serie is echt top werk.
groetjes Ghita
Mooi stukje Roeselien [Tekst en Foto’s] toch ook heel herkenbaar.
Hi Andy,
Je hebt t gevonden….
Jammer dat t herkenbaar is…..maar je doet er weinig aan helaas..;(
Groetjes,
Roeselien
Zeer herkenbaar 🙁
Die laaste foto is echt heel mooi, veel betere kom je ze niet tegen. Mooie houding en compositie en natuurlijk de lekkere herfstkleuren.
Heerlijk blog om te volgen!
grt Pim
Hi Pim,
Complimenten zeer gewaardeerd. Als fotograaf moet je ook een beetje geluk hebben af en toe en dit was wel een ochtend waar alles bij elkaar kwam….
Groetjes & tot in ‘het veld’,
Roeselien